Μονόπλευρες διοικητικές αρρυθμίες

Σχετικό με το προηγούμενο ποστ και το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη.

Αντιγράφω:

Τελικά, δεν ξέρουμε τι είναι χειρότερο: να υπάρχει κυβερνητική μεθόδευση συγκάλυψης ή να είναι οι μηχανισμοί ασφάλειας της χώρας σε τέτοια χάλια;

Βέβαια υπάρχει κάτι καθησυχαστικό: στη διερεύνηση του σκανδάλου Siemens πλημμυρίσαμε από «διοικητικές αρρυθμίες». Πότε χαλάει το φωτοτυπικό και λείπουν κρίσιμα χαρτιά από τη δικογραφία, πριν από λίγο καιρό ξεχάστηκε στο συρτάρι του ανακριτή ένα σημαντικό έγγραφο, τώρα καθυστερούν και τα απόρρητα σήματα. Ετσι μια υπόθεση που έκλεισε στη Νιγηρία πριν από δύο χρόνια στην Ελλάδα ακόμη σέρνεται.

Η καθησυχαστική εκδοχή της συγκάλυψης ενισχύεται και από ένα επιπλέον ερώτημα: Πώς μπορεί ένας κρατικός μηχανισμός, που στην υπόθεση Βατοπεδίου έδειξε ένα θαυμαστό βαθμό αυτοοργάνωσης (έκανε χωρίς πολιτική καθοδήγηση ένα τεράστιο πρόγραμμα ανταλλαγής ακινήτων και οικοπέδων, αποχαρακτήρισε δάση και αρχαιολογικούς χώρους σε μηδενικό χρόνο), να παρουσιάζει τέτοια συμπτώματα αρρυθμιών σε ό,τι αφορά τη διερεύνηση σκανδάλων;

Ολόκληρο το άρθρο εδώ.