Ο απόλυτος εκτροχιασμός...

Μετά τις εκλογές του 2004 και πριν ακόμη γίνω μέλος του κινήματος, το θυμάμαι σαν σήμερα, έλεγα σε άτομα τα οποία είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ πως μπορεί η Νέα Δημοκρατία να μην ήταν τόσο καλή στα κυβερνητικά καθήκοντά της, αλλά λόγω του γεγονότος ότι η χώρα είχε μπει σε μία έντονα δυναμική τροχιά (ανάπτυξης αλλά και αυξημένου κύρους στο εξωτερικό) θα ήταν δύσκολο να βγει από αυτήν. Μάλιστα υπέθετα πως η σημερινή κυβερνώσα παράταξη θα είχε μάθει κάποια πράγματα από τη σχεδόν εικοσαετή παραμονή της στην αντιπολίτευση και επίσης υπέθετα πως ο κ Καραμανλής λόγω μικρής ηλικίας θα μπορούσε να σταθεί καλύτερα ως πρωθυπουργός απ' ότι οι προκάτοχοί του στο τιμόνι του κόμματος του.

Οι απαντήσεις που έπαιρνα κάθε φορά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: οι νεότεροι είτε συμφωνούσαν, είτε συμφωνούσαν αφήνοντας ένα μικρό περιθώριο αμφιβολίας και οι μεγαλύτεροι μου απαντούσαν, λες και είχαν συνεννοηθεί, "Η καλύτερη Νέα Δημοκρατία είναι χειρότερη από το χειρότερο ΠΑΣΟΚ" μία απάντηση που πάντοτε με έκανε να αντιδρώ έντονα... Μάλιστα πολλοί από αυτούς συμπλήρωναν " Αυτή η κυβέρνηση θα κάνει εμάς τους μεγαλύτερους να θυμηθούν αλλά και εσάς τους μικρότερους να μάθετε τι ακριβώς σημαίνει δεξιά..."

Η αλήθεια είναι πως αποδείχθηκε πως είχα άδικο! Αυτή η κυβέρνηση κατάφερε το φαινομενικά ακατόρθωτο: να θέσει εκτός τροχιάς (όπως έλεγα και πριν) τη χώρα σε όλους τους τομείς. Και ο νέος και πολλά υποσχόμενος τότε κ Καραμανλής, αποδείχθηκε ως ήταν η μεγαλύτερη επικοινωνιακή φούσκα. Σήμερα εμφανίζεται κουρασμένος. Κουρασμένος από την ανικανότητα του να παράξει έργο φαντάζομαι. Πάντως πραγματικά θλίβομαι από τη σημερινή κατάσταση και πολλές φορές έχω ευχηθεί να ήταν καλύτερος και ο ίδιος ο Καραμανλής και η κυβέρνηση του, όχι για κανέναν άλλο λόγο, απλά επειδή λυπάμαι την Ελλάδα και τους Έλληνες...

ΥΓ: Δείτε και ένα αφιέρωμα από τον Κρόγια για την ιστορία του κινήματος...